ගබ්සාව නීතිගත කළ යුතුද? නැතිද?

මා මේ ලියන්නට යන ලිපිය හිතක් පපුවක් නැති ලිපියක් වීමට ඉඩ ඇත.  සුචරිතවාදීන් හා ඊනියා අවිහිංසාවාදීන් මෙය කියවීමෙන් වළකින්න.

වර්තමානයේදීත් ශ්‍රී ලංකාවේ නීති පද්ධතියේ පවතින නීති බොහොමයක් යටත් විජිත සමයේ බ්‍රිතාන්‍යයින් විසින් නිර්මාණය කළ නීතිම වේ. බොහොමයක් නීති කාලයට හා සමාජයට නොගැලපෙනවා වුවද ඒවා වෙනස්කිරීමේ සූදානමක් තවමත් බලධාරීන් සතුව නොමැත. බ්‍රිතාන්‍යය විසින් මෙම නීති තම රටේදී බොහෝ කලකට පෙර වෙනස් කළත් ශ්‍රී ලංකාවෙ තවමත් පවතින්නේ ඔවුන්ගේ වික්ටෝරියානු නීති පද්ධතියයි.


ලංකාවේ සමාජයේ පවතින අපරාධ ‍රැල්ල හා සෘජුවම සම්බන්ධ වන, වහා වෙනස් කළ යුතු නීති කොටස් දෙකක් මේ අතර පවතියි. එනම් දික්කසාද පිළිබඳ නීති හා ගබ්සාව පිළිබඳ නීති වේ.

ගබ්සාව නීති ගත කළ යුතුය යන මතයේ මම පසුවෙමි. මේ අදහස් කරන්නේ හෙන ගහන්නා වගේ ගබ්සාව නීති ගත කර ගබ්සා කිරීමේ මධ්‍යස්ථාන රට පුරා පිහි‍ටුවිය යුතු බව නොවේ. නමුත් යම් යම් සීමා සහිතව ගබ්සාව නීති ගත කළ යුතු බවට මම අදහස් කරමි.

පසුගිය වසර දහය තුල ලංකාවේ කාම අපරාධ ‍රැල්ලෙහි වර්ධනයක් දක්නට ලැබේ. වාර්ථා වලට අනුව සෑම මිනිත්තු 90කටම වරක් කාන්තාවක් දූෂණය වන බව පැවසේ. ඇතැම් 'සුචරිතවාදීන්ට' අනුව නම් මේ සඳහා කළ යුත්තේ කාන්තාවන්ට දිගට අඳින්නට පුරුදු කිරීමයි. කාන්තා දූෂණ වැළැක්වීමට පියවර ගැනීම හා දූෂකයන්ට දඬුවම් ලබාදීම නොවේ. කෙසේ හෝ මෙම කාම අපරාධ මගින් සැලකිය යුතු පිරිසක් කාන්තාවෝ හා දැරියෝ නිතිපතා ගර්භනීභාවයට පත්වේ. මෙයින් බොහෝ පිරිසක් අවුරුදු 18ට අඩුවීම කණගා‍ටුදායක කරුණකි. මේ සඳහා කුමක් කළයුතුද? පළමුවෙන් කළයුත්ත නම් කාන්තා දූෂණය වැළැක්වීමයි. දෙවැන්න? දූෂණයට ගොදුරු වී ගැබ්බර වන කාන්තාවන්ට හා දැරියන්ට ගබ්සා කරගැනීමට මං සලසා දීමයි.

ලංකාව තවමත් ඇතැම් මත අතින් ගල් යුගයේ සිටිනා රටකි. බොහෝ විට කාම අපරාධ වල දී වැරදිකරු ලෙස සමාජයේ වපර ඇස යොමුවන්නේ කාන්තාව වෙතටයි. ඇය දෙවරක් ගොදුර බවට පත්වේ. කාන්තාවකට අවිවාහකව දරුවන් සෑදිය හැකි පරිසරයක් ලංකාවෙ නොපවතී. ගබ්සාව නීති ගත නොකළ යුතුයි යන තර්කය ගෙනෙන බොහෝ සුචරිතවාදීන්ගේ හා ඊනියා අවිහිංසාවාදීන්ගේ තර්කයක් වන්නේ, භ්‍රෑණයට පන තිබෙන බැවින් ගබ්සාව මනුෂ්‍ය ඝාතනයක් බවයි. නමුත් ගැබ දරාසිටින කාන්තාවගේ, තරුණියගේ, දැරියගෙ මුළු ජීවිතයම ඒ නිසා අඳුරු වන බව ඔවුහු නොසිතති. ගැබ්ගත් විට ගැබ දරා සිටින්නේ, පෝෂණය කරන්නේ, සියලු අපහසුකම් විඳ දරාගන්නේ කාන්තාවයි. එය සිදුවීමට දායක වූ පුරුෂයා කිසිත් අපහසුතාවක්, වෙහෙසක් නොමැතිව සතුටින් ජීවත් වනවා වියහැකී. එම නිසා එය බිහිකරනවාද, ගබ්සා කරනවාද යන්න තීරණය කිරීමට ඉඩ දිය යුත්තේ එම කාන්තාවට මිස, ගබ්සාව මනුෂ්‍ය ඝාතනයකැයි මොරදෙන සුචරිතවාදීන්ට නොවේ යැයි සිතමි. තමාට අනවශ්‍ය, තමාගේ කැමැත්තකින් තොරව පිළිසිඳුනු ගැබක් දරා, එය පෝෂණය කිරීමට කාන්තාවකට බලකිරීම කෙතරම් මානුෂිකද, සුචරිතවාදීද කියා මේ පප්පලා නොසිතයි. එක්කෝ එය ගණනකට නොගෙන සිටියි. මොකද, කොයි දේ වුනත් පිරිමි ගැබ් ගන්නෙ නැහැනෙ! දූෂණය වීමකින් ගැබ් ගත් විට බොහෝවිටම කාන්තාවක් සිදුකරන්නේ නීති විරෝධී ගබ්සාවක් කරගැනීමට තැත් කිරීම හෝ සියදිවි හානිකරගැනීමයි. ගර්භනීව ජීවත් වුවහොත් ඇයට සිදුවන්නේ අපවාද කන්දරාවකට කර ගැසීමටයි. ඇයගේ ඉගෙනීම අතර මග නවතන්නට සිදුවේ. සමාජයෙන් එල්ලවන පීඩා වලින් ඈ මානසික රෝගියෙකු බවට පත්වේ. ඇතැම්විට ‍රැකියාව අත හැරීමට සිදුවේ. මතක තියාගත යුතු ප්‍රධානම කරුණ වන්නේ දරුවා හදාවඩාගැනීමට සිදුවන්නේ අවිවාහක මවට තනිවම බවයි. තනිව දරුවකු හදාවඩාගැනීම අපහසු බව තේරුම් ගැනීමට දරුවන් සිටිය යුතුම නැත. අවිවාහකව දරුවෙකු හදා වඩා නඩත්තු කිරීමට සිදුවනවා පමණක් නොව එම දරුවාද සමාජය ඉදිරියේ අවජාතකයෙකු බවට පත්වේ. සමාජයෙ පමණක් නොව, ඇතැම්විට, තමා වදයක් යැයි සිතන තම මවගේද විවිධාකාර අපයෝජන වලට දරුවා භාජනය වේ. නොදැනුවත්වම සමාජවිරෝධියෙකු බිහිවේ.

එමෙන්ම රෝගී හා විකෘති සහිත දරුවන්ද ගබ්සා කිරීම යෙහෙකි යැයි සලකමි. ඉපදී වැඩී සමාජයේ කිසිත් හවුහරනක් නැතිව අසරණ වනවාට වඩා ඉපදීමට පෙරම භ්‍රෑණයා ඉවත් කිරීම මානුෂිකය. මෙවැනි දරුවන් බිහිවූවිට බොහෝවිටම වැඩිකල් ජීවත් නොවන අතර විවිධාකාර භයානක ලෙඩ රෝග වලට ගොදුරුවීමද අනිවාර්යය. එමෙන්ම ඔවුන්ව නඩත්තු කිරීමටද දෙමාපියන්ට විශාල මුදලක් දැරීමට සිදුවන අතර යම් හෙයකින් අනාත වූ එවන් දරුවෙක් ළමා නිවාසයකට යැවුනු විට කැපකාර දෙමාපියන් යුවලක් විසින් එවැනි දරුවන් හදාවඩා ගැනීමට ගෙනයාමද විරලය. දරුවා සමාජයෙන් කොන් වන අතර විවිධාකර අපචාර ක්‍රියා වලට යොදවාගැනීමද සිදුවේ. එහෙයින් මෙවන් අවස්ථා වලදී ගබ්සාව සානුකම්පිත නැතිද?

කාන්තාවක් සැලසුම් නොකල ගැබ් ගැනීමකට ලක් වූ විට, ගබ්සාව නීතිගත කළා හෝ නැතා ඈ ගබ්සාවක් කරගැනීමට හෝ කරවාගැනීමට තැත්කරයි. අනාරක්ෂිත ගබ්සාවන් කරගැනීමට ගොස් මරණාසන්න වූ හා මරණයට පත්වූ කාන්තාවන් ගැන සෑම පළාතකින් ඇසීමට ලැබේ. එමනිසා කිසියම් පුද්ගලයෙකුගේ නිවසක අතහැරදැමූ කාමරයක අපිරිසිදු උපකරණ මගින් ගබ්සාවක් සිදුකරනවාට වඩා, පලපුරුදු වෛද්‍යවරු අතින් ශල්‍යාගරයක ගබ්සාවක් සිදුවීම යහපත්යැයි හඟිමි.  එසේම මෙම සියලු ගැටලු බලපාන්නේ දුප්පත් කාන්තාවන්ට පමණකි. පොහොසතුන් විදේශගතවී පහසුවෙන්ම ගබ්සාවක් කරගනී.

එනිසා මා සිතන්නේ ගබ්සාව පිළිබඳව සමාජ කතිකාවක් ඇරඹීමට මෙය කාලය බවයි. නමුත් මෙය ලංකාවයි. ගබ්සාව නීතිගත කිරීමා නීති ගෙන ආවිට පනින රිලවුන්ට ඉනිමං බැඳීමක් වනවා නිසැකයි. තමා දූෂණය වී ගැබ්ගත්තා හෝ නැතා, තමාගෙ කුස ඔත් ජීවියා ආබාධිත හෝ නැතා ඇතැම් අය ගබ්සා කරගැනීමට පෙළඹෙනු ඇත. මෙම නිසා රජයෙ දැඩි අධීක්ෂණය යටතේ මෙම නීති ගෙන ඒම කළ යුතු බව අදහස් කරමි.