The Journey to the End of the Tunnel.

This is going to be a long read. Arguments will not be logical and I don't recommend trying this at home.

The reason I started exploring this area is because up until now, I didn't have any goals in my life. 
I had dreams. Big vague dreams about a colourful future. Without goals, I had no direction in my life. I didn't, others did. I wouldn't be the man that I am if it wasn't for the grand plans of everyone else. I mean how often do you sit down and have a serious talk with yourself about what you really want to achieve in life? If that doesn't ring any bells, do you even stop to consider this question; Are the things that I 'achieved' in my life really the things that I wanted for myself? Do these things make me happy?

රැජිණියනි එන්න, මල් පිපී ඇති සැටි බලන්න?

ලංකාව. ජනගහනය මිලියන විසිදෙකයි. ආර්ථිකේ බංකොලොත්. රට දුවන්නෙ ණය උඩ. ජනාධිපතිගෙ විතරක් වාර්ෂික වියදම රුපියල් කෝටි 856ක්.
'රුපියල් කෝටි'

'කෝටි'

තව දින විසි එකකින් පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය නායක සමුළුව මෙහි අගනුවර වන කොළඹදී පැවැත්වීමට නියමිතයි (රැජිණට යටත්ව සිටි බව තවමත් මේ රටට ගෞරවයක්!) මෙයට සහභාගී වන රටවල් 54න් රටවල් 32ක්ම ජනගහයන ලක්ෂ 15ට අඩු කුඩා රටවල්. දුප්පත් රටවල්. කැනඩාව හා ඉන්දියාව සහභාගී නොවන බව දන්වලා තියෙනවා. රටට වෙන වාසියක් නම් නෑ මේ සමුළුවෙන්. නමුත් රටට අහිමිවන දේ නම් අති විශාලයි.

"මහායාන"

මම වාඩිවෙලා හිටියෙ දකුණු අත පැත්තෙ සීට් පේලියෙ, ඉස්සරහ ඉඳන් දෙවනි සීට් එකේ. සුදු ඇඳගත්ත මැදි වයස් නෝනල දෙන්නෙක් මට ඉස්සරහ සීට් එකේ. පන්සල් ගිහින් එන ගමන් වෙන්නැති. දෙන්නා එක්ක බර කතාබහක්. අහන් ඉන්න හිතුනා මට. ඔව්, අනුන්ගෙ කතා වලට ඇහුම්කන් දෙන එක කැත පුරුද්දක්. ඒත් ඒ කැත පුරුද්ද මට තියෙනවා.
"දීඝවාපිය? අනේ මම සොළොස්මස්ථාන වලින් වැඳලා නැත්තෙ දීඝවාපිය විතරයි අනේ. ජානකී යනකොට අපිටත් කතාකරන්නකො? අපෙ මහත්තයත් හරි ආසයි ඔය ගමන් වලට"
"මොකෝ නැතුව, අපෙ නංගිත් කිවුවා යනකොට පුශ්පලටත් කියන්න ඕනි කියලා. ඒක නෙවේ අනේ, අර පූජ්‍ය අහවල් හාමුදුරුවො බණකට කිවුවනෙ බුදුහාමුදුරුවො වැඩ ඉඳල තියෙන්නෙ ලංකාවෙය කියලා?"

කාන්තාවාදයට නොවේ. නමුත්...

මේක කියෙවුවට පස්සෙ මම කාන්තාවාදියෙක් (feminist) කියලා ඔබ මාව ලේබල් කරන්න එපා. නමුත් අද උදේ වුන සිදුවීමකින් පස්සෙ මේක නොලිය ඉන්න බැරි බව හිතුනා.
උදේ පාන්දර හෝල්ට් එකට වෙලා හිටියෙ බස් එකක් එනකන්. ක්ලාස් යන්න පරක්කුයි. බස් වලට ඇඟිල්ල ගහන්න බෑ, සෙනඟ. 122ක් ඇවිත් නැවැත්තුවා. සෙනඟ පිරිලා. ඒත් 122 වේගෙන් යන නිසා තදබද වුනත් කමක් නෑ කියලා නගින්නත් හිතුනා. ආ... අන්න 138ක් එනවා. මේකෙ චප්ප වෙන්න ඕනෙ නෑ. මම පස්සට වුනා. බස් එක අද්දනවා. මේ අතරෙ දුවන් ආපු මැදිවියේ කාන්තාවක් අද්දන බස් එකට නගින්න හිහින් බස් එකෙන් වැටුනා. බස් එක බ්‍රේක් නොකලනම් ඈ රෝදෙකට යට වෙන්නත් තිබුනා. හෝල්ට් එකේ හිටි 'මහත්මයෙක්' හැමෝටම ඇහෙන්න ප්‍රබුද්ධ කතාවක් කරනවා.

The Plot Twist.

Dear diary,
Tigger was taken to the asylum after one of his deranged and damned "acts" killed Owl. I watched as they sedated him and locked him in the pale straight jacket. I was next to the place where we buried Owl. That damned animal.
Hare was the first to go. He was a hoarder. And a load of his junk and bric-a-brac fell on him one night by accident. He died of starvation. None of us heard his desperate cries.
Piglet was the one to find him. He had come to borrow a broom. He always broke his broom whenever he was cleaning his house. I just wish his broom broke much sooner. Now Piglet doesn't even come out of his room.

අසම්පූර්ණ අත්දැකීම් හතරක්..

1.

මං බස් එකක යනව. හිටගෙන. වාඩිවෙන්න ඉඩ නෑ. මට පේනව ඉස්සරහම තියෙන “පූජ්‍ය පක්ෂයට” සීට් එකේ මැදිවියේ මුස්ලිම් ජෝඩුවක් වාඩිවෙලා ඉන්න හැටි. අවුලක් නෑ. හාමුදුරු කෙනෙක්වත්, ෆාදර් කෙනෙක්වත්, කවුරුවත් නෑනෙ. ඔහොම ටික දුරක් යනව. එක හෝල්ට් එකක නැවැත්තුවහම හාමුදුරු කෙනෙක් බස් එකට නගිනව. වයස පෙනුමයි. “අවුරුදු හැත්තෑවක් විතර ඇති,” මං හිතනව. බස් එකට නගිනකොටම උන්වහන්සේ දිහා බලන අර ජෝඩුව, නොදැක්ක වගේ ජනේලෙන් එළිය බලාගෙන ඉන්නව. කොන්දොස්තර ඇවිත් සීට් එක හාමුදුරුවන්ට දෙන්න කියනව. “ඇයි අපි මුස්ලිම්ලා හින්දද?” උන් අහනව.

"අපතයා"

ඇඳගෙන ඉරුණු ඩෙනිම

දාගෙන කබල් සෙරෙප්පු

තුරුළු කරන් හීන

මාවත දිගේ ඇවිද යන

අපතයා උඹද?

උඹට හිනාවෙන මමද?

කාන්තාවන්ට සවුදියෙන්..

සිරාම නිව්ස් එකක් අසන්නට ලැබුණාය. සමහර විට ඔබ දැනටමත් දන්නවා විය හැකිය.

සවුදියේ ඉහළම තලයේ ඉස්ලාම් පූජකයෙක් ඉල්ලං පුකේ මාමයිට් ගාගන්නට යන සීන් එකක්ය. සීන් එකට හේතු වී ඇත්තේ උගේ ප්‍රකාශයක්ය. ප්‍රකාශය මෙසේය.

“තදබල, නොසලකා හැරිය නොහැකි, අනිවාර්ය හේතුවක් නැති නම් කාන්තාවන් රිය පැදවීම ඔවුන්ගේ ශරීර සෞඛ්‍යයට අහිතකරය. ක්‍රියාකාරී වෛද්‍ය පරීක්ෂණ හා වාර්තා වලට අනුව, රිය පදවන විට කාන්තාවන්ගේ ඩිම්බකෝෂ වලට ඉබේම හානි සිදුවේ. ඊට අමතරව උකුල් පෙදෙස ඉහලට තල්ලු වීමක්ද සිදුවේ.”

"ශිෂ්ශත්තේ" : යාන්ත්‍රික වූ ළමා කාලය

ශිෂ්ශත්තේ

යාන්ත්‍රික වූ ළමුන් ලියන

අම්මලාගේ විභාගය

පාස් උනොත් ගොඩ

ෆේල් උනොත්?