I Didn't Know You.

Remembering Camille Lepage.

“The death of a journalist is a cruel pain, like a piece of his own flesh being ripped off.
The death of a young journalist is even more painful: it is the suffering that removed a person who had the life ahead. A life of discoveries, stories, camaraderie, commitments and loves…
The death of a young talented journalist is an injustice: what law deprives us on his look, his words, his intelligence?”

පුණ්ණ තෙරුණ්ගේ කතාවස්තුව.

වර්ථමාන සිංහලබෞද්ධයාගේ හිතසුව පිණිස පළකරමි. කටට කුණුහරුප එන්නේ නම් ඒවා සභ්‍ය ලෙස පළකරන මෙන් ඉල්ලා සිටිමි. 


"දිනක් උන්වහන්සේ වෙත පැමිණි පුණ්ණ තෙරුන් වහන්සේ "යම් කිසි පෙදෙසකට ගොස් විවේකීව මහණ දම් පිරීම සඳහා මා හට කොටින් අවවාදයක් දෙන සේක්වායි" සැල කළ සේක

පුණ්ණ තෙරුන් වහන්සේට අවැසි අවවාද අනුශාසනා ලබා දුන් උන් වහන්සේ පුණ්ණය මේ අවවාද ලබා තෙපි විවේකීව විමසීමට කොහි යන්නෙහුදැයි විචාළ කල්හි, "ස්වාමිනී සුණාපරන්ත නම් ජනපදයක් ඇත, මම එහි යෙමී කීහ.

පුණ්ණය සුනාපරන්තයෝ දුෂ්ඨයෝය, නපුරෝය, පුණ්ණය එහිදී සුනාපරන්තයෝ තට දුෂ්ඨ වචනයෙන් බනිත් නම් කුමක් කරන්නේදැයි විචාළහ.

"ස්වාමීනී, ඉදින් සුනාපරන්තයෝ මට දුෂ්ඨ වචනයෙන් බනිත් නම් මොහු හොඳ මිනිස්සුය, බනින සැර කරන නමුත් මට අතින් පයින් නොගසතී සිතමී" පුණ්ණ තෙරණුවෝ සැළ කලහ

මේ වළෙන් ගොඩ එන්න ඉනිමඟක් පේනවද? එහෙනං දැන්ම පටන් ගනින් නගින්න!

ඡන්දෙත් ඉතිං ඉවරයි. ප්‍රතිඵලත් ආවා.

ආණ්ඩුවට ලැබිච්ච ඡන්ද ප්‍රතිශතය 2009 අවුරුද්දට සාපේක්ෂව තරමක් අඩු වෙලා කියල පේනවා. එක එක අය එක එක හේතු කියනවා, ඒත් මං නං හිතන්නෙ ඒක ටිකක් හොඳ ට්‍රෙන්ඩ් එකක්. මං අලියෙක් නෙමෙයි. ෆොන්සේකා-කාරයෙකුත් නෙමෙයි. ජෙප්පෙකුත් නෙමෙයි. මං පක්ෂයකට හේත්තු වෙලා නෑ. හැබැයි ඡන්ද ආණ්ඩුවෙන් පිට යන එකට කැමතියි. මොකද මේක හරි යන ක්‍රමයක් නෙමෙයි. ඒකයි මං කියන්නෙ මේක ටිකක් හොඳ ට්‍රෙන්ඩ් එකක් කියලා. හරියට කන්න අඳින්න නැතුව, අවශ්‍ය දෙයක් ගන්න, අවශ්‍ය ගමනක් යන්න අතේ සතේ නැතුව, ආශ්චර්ය බලා යන මේ හිස් ගමනේ කොතැනක හරි මිනිස්සුන්ට මොළේ පෑදෙන තැනක් තියෙන්නත් එපැයි.

පබළු අමුනපු පිරිත් නූල්...

රජයේ අවවාදය : අවිචාරාත්මකව කෝපයට පත්වීම හෘදයාබාධ ඇතිකරයි.

'මිහිඳු හිමියන් මෙරටට බුදු සමය ගෙන එන අවධියේදී භාරතීය ථෙරවාදීන් අතර පිරිත් හෝ එයට සමාන ශාන්තිකර්ම විධි නොපැවති බව තහවුරු වන කරුණු අතර මිහිඳු පිරිස හෝ වෙනත් භික්ෂූන් පිරිත් කීමක් කළ බවට වාර්ථා නැතිවීම වැදගත්ය. ධර්මය වාචෝද්ගතව ඉදිරියට ගෙනයාමේ ක්‍රම මිස එය ශාන්තියට යොදාගැනීමක් ගැන එකල අදහස් ඉදිරිපත් වී නැති බව ඒ පිරිස විනය සංගීතියට යොමු වීමෙන්ම පෙනී යයි. '( පි‍ටුව 274 )
'...පිරිත් කීම ථෙරවාදීන් අතර දියුණු වී ගියද එය වෛතුල්‍යවාදී මාර්ගයට අනුගතව සංවර්ධනය වූ මුල් බුදුසමයේ ඉගැන්වීම් වලට එකඟ නොවන පශ්චාත්කාලීන චාරිත්‍ර විධියක් බව නිගමනය කළ හැකිය.' ( පි‍ටුව 278 )
                                                   ආචාර්ය ගැමුණු සිරි ගමගේ ( පිරිතෙහි පරිණාමය, දෙවන මුද්‍රණය, 2009 )

සිහින වෙළෙන්දෙක්!

අහල තියෙනවද මං ගැන? අහල නැතුවට උඹ දන්නව මං ගැන. මං වෙළෙන්දෙක්. පාට පාට සිහින විකුණන වෙළෙන්දෙක්. සිහින වෙළෙන්දෙක්!

මගෙ ළඟ තියෙනවා අර අම්මට හරියන හීන, අර සීයට හරියන හීන. බස් පෝළිමේ ඉන්න ගාමන්ට් නංගිට හරියන හීන, පිකට් කරන කැම්පස් කොල්ලට හරියන හීන.  ඇයි ඇයි, අර ටීචර්ට, මේ කඩල අන්කල්ට, වනාතෙ ලොක්කට ගැලපෙන හීන?

"සුදු චරිත" හෙවත් මගේ ආදර කතාව.

සිටිමි
අතරමංව
දහසක් මිනිසුන් මැද
හුදෙකලාව

පොඩි එකා, ප්ලේන්ටිය සහ අන්කල් : "අන්කල් මාර මෝඩයිනෙ. දැන් මමද ප්ලේන්ටිය බොන්න ආවෙ, නැත්තං අන්කල්ද?"

වෙලාව හවස එකහමාරට විතර. ක්ලාස් ඉවර වෙලා මම එලියට බහින්නෙ පට්ට මහන්සියෙන්. පරක්කු වෙලා ගෙදරින් ආපු හින්ද උදේට හරියට කෑවෙත් නෑ. පාන් පෙති දෙකක්ද කොහෙද කෑව වගෙ මතකයි. මෝය කටෙන් පොල් ලෙල්ලක් ගියා වගෙ. දැනුනෙවත් නෑ. මොනව කරන්නද, මගෙම වැරැද්දනෙ. ඉන්ටවල් එකක් දුන්නෙ නැති හින්ද දවල්ට කාලත් නෑ. ඇසිඩ් වලට බඩ පිච්චෙනව දැනෙනව. මං වටපිට බලන්නෙ කඩයක් හොයන්න නෙමෙයි. නිකං පුරුද්දට වගෙ. පාර පැන්න ගමන්, මං ඉඳහිට යන කඩයක් තියෙනව. අද වගෙ දවස් වලට බීම එකක් එහෙම බොන්න කියාපු පොට් එක. ඒක පෙට්ටි කඩයක්. හැබැයි අර ලෑලි ගහල හදපු පෙට්ටි කඩයක් නෙමෙයි. “මෝටර්සයිකල් ට්‍රක්” එකක ගහපු පෙට්ටි කඩයක්.

ගබ්සාව නීතිගත කළ යුතුද? නැතිද?

මා මේ ලියන්නට යන ලිපිය හිතක් පපුවක් නැති ලිපියක් වීමට ඉඩ ඇත.  සුචරිතවාදීන් හා ඊනියා අවිහිංසාවාදීන් මෙය කියවීමෙන් වළකින්න.

වර්තමානයේදීත් ශ්‍රී ලංකාවේ නීති පද්ධතියේ පවතින නීති බොහොමයක් යටත් විජිත සමයේ බ්‍රිතාන්‍යයින් විසින් නිර්මාණය කළ නීතිම වේ. බොහොමයක් නීති කාලයට හා සමාජයට නොගැලපෙනවා වුවද ඒවා වෙනස්කිරීමේ සූදානමක් තවමත් බලධාරීන් සතුව නොමැත. බ්‍රිතාන්‍යය විසින් මෙම නීති තම රටේදී බොහෝ කලකට පෙර වෙනස් කළත් ශ්‍රී ලංකාවෙ තවමත් පවතින්නේ ඔවුන්ගේ වික්ටෝරියානු නීති පද්ධතියයි.

හරක් වෙනුවෙන්...රෙද්ද!

යකෝ මේක යකාගෙ රටක්නෙ! මනුස්සයෙක් වෙලා ඉපදුනාට වඩා හොඳයි හරකෙක් වෙලා ඉපදුනා නම්! හරකෙක් වෙන්න ඉගෙනගන්න degree එහෙම නැද්ද මේ රටේ? එහෙම degree තියෙන රටක් තියෙනවනම් හොයන් යන්න පවා කැමතියි මම. ඇයි හත්තිලවුවේ මේව තවත් බලන් හිටියැහැකිද?

ලංකාව මේ දවස්වල අලුත්ම trend දෙකක් තියෙනවා.
                          01. අපේ මුතුන්මිත්තන් ලේ කඳුළු හෙලා ගොඩනගා ‍රැකදුන් දේශය පර හම්බයින්ගෙන් හා හැඩි දෙමළුන්ගෙන් ගලවාගැනීම උදෙසා සටන් කිරීම.

ඇය: සතියකට පසු.

"ඇය තම ජීවිතයෙන් පළි ගත්තේ ප්‍රින්සිපල් සර් දුන් අවවාදය නිසාද? නැතිනං ඈ පොඩි දේටත් කලකිරුනු නිසාද?
කෙසේවෙතත් ඇයගේ මරණය පිළිබඳ විධිමත් පරීක්ශනයක් පවත්වන ලෙස ඉල්ලා එම නගරවාසීන් පොලීසියට එරෙහිව සහ පාසල් විදුහල්පතිට එරෙහිව මාරාන්තික උපවාසයක් දියත් කොට තිබේ."
ලංකාවෙ මිනිස්සුන්ට සතියකට අඩුම වශයෙන් එක සැරයක් වත් කුමන හෝ වේවා සිද්ධියක් අල්ල ගෙන පෙළපාලියක්, මාරාන්තික උපවාසයක් නොකොලොත්, උදේට නැගිට කැඳ බිව්වා වගේලු. (ඇත්ත තමා ඉතිං. වෙන්දට කිරි පිටි බිව්ව එකාට බොන්න වෙලා තියෙන්නෙ කැඳනෙ. කන්නෙ කරවිල නෙ.)

"ඔය තරම් පොඩි වයසෙන් මහණ වෙන්න ලැබිච්ච එක කොච්චර පිනක්ද?" "ඇහ්??!?"

ලංකාවෙ තරම් දේශපාලන අරමුණු සඳහා කුඩා දරුවන් විකුණාගෙන කන රටක් මම මීට පෙර දැක නැත. ලංකාවෙ දේශපාලකයින්ට, ළමාරක්ශණ අධිකාරියට ළමයින් මතක්වෙන්නේ එක්කෝ ඡන්දයක් ලඟ ඇති විටය. නැත්නම් ළමා දිනේටය. රට වටේ ඇවිදින ආඩම්බරකාර තාත්තලා හා සමාගම ළමයින්ව වඩාගෙන උන්ගේ අම්මලාවත් සිපගැනීමෙන් මුළු රටටම ළමා හා කාන්තා ප්‍රශ්න අමතක කරවනු ලබයි. "අනේ.. දැක්කද එතුමාලා ළමයි ගැන කොච්චර හිතනවද කියලා?"

අද මේ ලියන්නට යන්නේ ඒ පිළිබඳව නොවේ. නමුත් ඒ හා ළඟින් යන සිදුවීමක් ගැන යැයි කිව හැක.

"ගයේෂා අක්කීට ආදරෙන් ලියමි.."

ගයේෂා අක්කීට ආදරෙන්ය...

ඔයාගේ සැප දුක කොහොමද කියා අහන්නට හිතෙනවාය. ඒත් අසා වැඩක් නෑ ය. සෑහෙන්න නෝන්ඩි වී ශේපට ගෙදරට වෙලා ඉන්න අක්කිට මොන සැපක්ද කියා හිතෙනවාය. අක්කී.. මේ ලියුම කොහෙන් පටන් ගන්නද කියා හිතාගන්නවත් බෑ ය. ඔයාට කියන්න එච්චරටම දේවල් තියෙනවාය.

අක්කී හරිම ලස්සනය. මලක් වගේය. ගඳ ගහන මලක්ද කොහෙද කියා අපේ අක්කා නං කියනවාය. ඒක අහනකොට මට එකසිය ගානට මළ පනිනවාය. අපේ අක්කා, අක්කීට ඉරිසියාවද කොහෙද ය. බියුටි කචල් කුයීන් තරඟ දිනලා නැති හින්දා වෙන්න ඇති ය. හ්ම්ම්.. ඒකෙන් වැඩක් නෑ ය. වෙන කියන්න දේවල් තියෙනවාය.

Them Feels.

Dedicated to Bill Cosby.


I'd like to be Strong , Awesome and well Respected , Inspiring. Put people at ease when I walk into a room, make them feel safe. I want to be the savior, the hero. The Alpha fucking Male. Turn heads, be Admired. I wanna boast and get away with it. I wanna be that serious and wise guy that people secretly love and tell their biggest secrets, cause I'm trustworthy like that. I want to be the person that shows the least amount of love but is loved the most. I want people to think I'm special, without me having to show them why. I want people to look at me and assume I'm such a Badass , even though I'm not. I want people to feel like I know what I'm doing.